5.9.14

Γράμμα 3ο



Σήμερα διέσχισα την Αθήνα με το τραίνο σχεδόν από τη μια ως την άλλη άκρη της. Δεν το κάνω αυτό συχνά και ήταν μια ωραία βόλτα όπου συνάντησα όλες αυτές τις καρικατούρες ανθρώπων που έχουν τόσο ενδιαφέρον, σχεδιαστικά και όχι μόνο.

Συνάντησα κορμιά που σέρνουν με κόπο το βάρος τους κάτω απ’τον ήλιο του αποκαλόκαιρου, και άλλα πιο ανάλαφρα , ελάχιστα καλυμμένα, με αεράτα τοπ και καυτά σορτς που μοιάζουν να μη τους επηρεάζει καθόλου η κλιματική συνθήκη, λες πως ακόμη κι αν χιόνιζε ξαφνικά, τα ίδια θα φορούσαν μιας και είναι η μόδα της εποχής.

Φάνηκα χρήσιμη σ’ένα κορίτσι που ήθελε να πάει στον Πειραιά , μα την μπέρδευαν τα χρώματα των γραμμών, μπλε , πράσινη, κόκκινη και είχε αγχωθεί… Νομίζω της τα είπα σωστά μα ίσως να έκανα χαλάστρα στον κύριο απέναντι που άκουγε με προσοχή έτοιμος να επέμβει και να πιάσει κουβέντα , μα δε βρήκε την ευκαιρία…Μια κυρία με ζαρωμένο μα κατάμαυρο απ’την ηλιοθεραπεία δέρμα - ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί το ονομάζουμε θεραπεία το να ψηνόμαστε μέχρι να μοιάζουμε σαν το Μαικλ Τζακσον σε αντίστροφη πορεία - απαιτούσε από μια άλλη κυρία, που έδειχνε να θέλει να την αφήσουν σε ησυχία , να της πει αν θα κατέβουν στον ίδιο σταθμό για να είναι σίγουρη.
Ανάλογα με την περιοχή άλλαζε και η μορφή των επιβατών, μα η Ομόνοια, νομίζω τα είχε όλα. Μια κοκέτα με τσάντες απ’το κολωνάκι , μια ζητιάνα που μας είπε πως βγήκε στη Μενεγάκη, ένα τζάνκι, μια γκοθού , ο κουρασμένος, ο γραβατωμένος, ψηλοί, κοντές, ξανθοί , μελαχρινές, όλοι μαζί στον ίδιο χώρο, σαν ένα ταψί με πολιτισμικό μπριάμ, που σιγοψήνεται στο φούρνο.

Ένα αγόρι με πατίνι ξαφνικά έβγαλε το σουγιά του. Τα βλέμματα έπεσαν πάνω του, διακριτικά μα σε ετοιμότητα…Ήθελε ν’ αφαιρέσει ένα καρφάκι που παρατήρησε στο διπλανό μου κάθισμα –κάποιος ανόητος πιθανόν το έβαλε γι’αστειο… Ήμουν αρκετή ώρα μέσα στο συρμό , κάποιες στιγμές ήταν λίγο ενοχλητικό, κάποιοι βλέπεις δεν έχουν αίσθηση του χώρου που καταλαμβάνουν και κανένα έλεγχο των κινήσεων τους. Όσο για περιφερειακή όραση, ούτε συζήτηση…Σηκώθηκα απ’τη θέση μου και βρήκα ένα παράθυρο ανοιχτό. Είχαμε βγει πια στην επιφάνεια κι έτσι μπορούσα να βλέπω έξω τις γειτονιές που ελάχιστα η καθόλου έχω επισκεφτεί, ενώ με χτυπούσε στο πρόσωπο ένα δροσερό αεράκι.

Απέναντι μου, σε παρόμοια στάση με τη δική μου , με τα χέρια ακουμπισμένα σ’έναν πολύ βολικό οριζόντιο στύλο και το κεφάλι του πάνω σ’αυτά, είδα το γερο-Τζεπέτο. Μια πολύ ευγενική παππουδένια φιγούρα , με κατάλευκα μαλλιά και δάχτυλα που μόνο για καλό φαντάζεσαι πως χρησιμοποιήθηκαν. Φορούσε τις τιράντες του πάνω από το ριγέ πουκαμισάκι που ήταν ως το στέρνο ανοιχτό. Αυτό του έδινε ένα χαρακτήρα ανεμελιάς που σπάνια συναντάς σε αυτές τις ηλικίες…Τον φαντάστηκα με ψάθινο καπέλο να γυρίζει απ’το αμπέλι του και με χωριάτικη σαλάτα και κρασάκι στο μπαλκόνι , να περιμένει την υπόλοιπη οικογένεια να επιστρέψει από τα πρωινά μπάνια…Να βάζει ελαιόλαδο στη φτέρνα της εγγονής του που πάτησε αχινό και μυξόκλαιγε λίγο παραπάνω απ’το κανονικό για να κερδίσει κι άλλα χάδια απ’τον παππού. Και η γιαγιά παραδίπλα, να ετοιμάζει ένα από αυτά τα τεράστια καλοκαιρινά τραπέζια, γεμάτα από κίνηση, παιδικές φωνές και μεγαλίστικα γέλια, να του φωνάζει να τη βοηθήσει. Ναι , ναι… της απαντά, ενώ συνεχίζει την ιστορία στον εγγονό, με τον ψαρά και το γάιδαρο… Ναι , ναι… αυτό ήταν το ιδανικό σκηνικό για’αυτή τη φιγούρα.

Και τι δουλειά είχε τότε μέσα στο ιδρωμένο τραίνο? Εδώ και λίγη ώρα ξεκούραζε τα πάνω βλέφαρα στις φουσκωτές κι αφράτες σακούλες των ματιών του κι έτσι μου επέτρεπε να τον παρατηρώ και να ονειροπολώ χωρίς να γίνομαι αδιάκριτη.  Μια πόρτα που άνοιξε με θόρυβο και μια φωνακλού κοριτσοπαρέα που εισήρθε, μας χάλασαν αυτή σιωπηλή συμφωνία που είχαμε , αυτός να ξεκουράζεται κι εγώ να φτιάχνω εικόνες. Μα δεν ήταν μόνο αυτό που μου το χάλασε…Άνοιξε τα μάτια του που είχαν χρώμα θαλασσί και ταιριαστό με την ιστορία μου, με κοίταξε φανερά χωρίς να με βλέπει , ξεβολεύτηκε από τη στάση του , αφήνοντας ελεύθερο στο οπτικό μου πεδίο το εσωτερικό από το ανοιχτό του πουκάμισο.

Είχε μια τομή κάθετη και βαθιά, σε διαδικασία επούλωσης, που ξεκινούσε περίπου κάτω από την κλείδα και συνέχιζε κατηφορικά μέχρι το τέταρτο κουμπί σίγουρα. Και πουφ! Το συννεφάκι μου διαλύθηκε. Το τρέιλερ της ζωής του άλλαξε μορφή. Εικόνες από χειρουργεία, νυστέρια κι αγωνία , ξεπετάχτηκαν από το πουθενά, προσπάθησα να τις διώξω μα δε νομίζω να τα κατάφερα. Γύρισε και με κοίταξε , πραγματικά αυτή τη φορά, σα να κατάλαβε τη μάχη που γινόταν στο μυαλό μου, νομίζω σήκωσε τους ώμους ελαφρά και κατέβηκε. Τον είδα να περπατά τόσο ανάλαφρα , λες κι αυτή η μικρή σιέστα ήταν γι’αυτόν το ελιξίριο της νεότητας.

Αυτή του η κίνηση και η τελευταία ματιά, με έπεισαν πως η ιστορία που έφτιαξα γι’αυτόν, δεν απείχε και πολύ από την πραγματικότητα. Ίσως το σκηνικό να μην ήταν τόσο ειδυλλιακό, όσο ο αμπελώνας που τον τοποθέτησα. Όμως η καθαρότητα των ματιών του , η ορθή αλλά χωρίς να κομπάζει στάση του σώματός του, ακόμα και το σχήμα των γραμμών της ηλικίας του … μου έλεγαν πως σίγουρα κάπου εκεί κοντά, τον περιμένουν σε ένα από αυτά τα χαρούμενα καλοκαιρινά τραπέζια, που η ουσία τους δεν είναι τόσο τα φαγητά, μα η διάθεση των ανθρώπων που συμμετέχουν.  

20.5.08

Azam Ali- Endless Reverie

1.4.08

bCREATIVE!

Σάββατο 5/4
23:00
Είσοδος ελεύθερη

στο ΘΗΣΕΙΟΝ LOFTS
Πειραιώς 123,
απέναντι από την Τεχνόπολη στο Γκάζι

O Dj Oeste των Imam Baildi
+ live από τους Imam Baildi
σε ένα άκρως χορευτικό balkan, hip hop, flamenco, samba set
με σαξόφωνο, τρομπέτα, γκάιντα, κιθάρα, μπουζούκι, keyboards και κρουστά
εξαφανίζοντας τα όρια μεταξύ dj set και live




Music, Art and...MoKa

Ετικέτες

7.2.08

MoKa στο "π"


Ετικέτες

22.1.08

Γκάζι-Τεχνόπολις / "ΕΙΚΟΝΑ ΧΩΡΟΣ ΔΡΑΣΗ"

Ετικέτες

8.1.08

Ήρθε η ώρα να σ’ αφήσω…



Σαν σήμερα , 7 Ιανουαρίου ξημερώματα 8 και πριν ένα χρόνο , μέσα μου ζούσε ένας άλλος άνθρωπος… καλύτερος, χειρότερος , δεν ξέρω να σου πω ,
οι διαφορές είναι στις λεπτομέρειες θαρρώ...μα θα τις αφήσω πίσω και αυτές μαζί μ’εσενα .
Πρέπει να σ’αφήσω,
πριν όμως θα σ’ευχαριστήσω
όπως αρμόζει σ’ένα τόσο σημαντικό αριθμό όπως εσύ, αγαπημένο 7.
Για όσο κράτησες μου έδωσες πολλά , μου πήρες αλλά τόσα.
Μου θύμησες αυτά που έπρεπε να μην ξεχνώ,
μου ξύπνησες συναισθήματα που είχε κλέψει ο μορφέας
με έμαθες να προσπαθώ.
Μαζί σου έμαθα να ελπίζω , σε κύκλους μαγικούς να περπατώ
να χτίζω μύθους από ουσία ονείρων και μέσα τους να κατοικώ
κι όταν το όνειρο τελειώνει , μου έμαθες να προχωρώ
Σ’ευχαριστώ για τις χαρές , και για τις μεγάλες αλλαγές
τις επιτυχίες τους έρωτες και τις φίλιες,
για τα ταξίδια, τις παρέες και τα…ξύδια
Για τα συμπαντικά μηνύματα και τα άστοχα σήματα
για τους ανθρώπους που έφερες στο δρόμο μου
και γι αυτούς που πήρες σε μια στιγμή
Σ’ευχαριστώ ακόμη και για το σημάδι που άφησε εκείνη η πληγή
θα το κοιτώ και θα θυμάμαι αυτά κι αλλά πολλά, ασήμαντα μα και σημαντικά
και θα σε κρατάω πάντα σε θέση ξεχωριστή μες στην καρδιά

…ξημερώνει…
8

29.12.07

ΣΤΗ ΡΩΓΜΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Eδώ
στη ρωγμή του χρόνου
Κρύβομαι για να γλιτώσω,
απ' του Ηρώδη το μαχαίρι
Μισολειωμένος στη Χιροσίμα σου
Κάτι προγόνων ξύδι και χολή
σ' αυτήν την άδεια πόλη
.
Εδώ στη ρωγμή του χρόνου
Θάβομαι για να μεστώσω
μες του Διογένη το πιθάρι
Στον όγδοο μήνα της, είναι η ελπίδα μου
Σχεδόν το βρέφος γύρω περπατά
καθώς εσύ κουρνιάζεις
.
Εδώ στη γιορτή του πόνου
Ντύνομαι να μην κρυώνω
του Ουλιάνωφ το μειδίαμα
Σαντάλια του Χριστού, φορώ στα πόδια μου
Πραίτορες, βράχοι πάνω μου σωρό
μα 'γω θα αναστηθώ


Ετικέτες ,

21.12.07

Απόψε ...!




Η ομάδα dogmaRT γιορτάζει τα 1α της γενέθλια με ένα μεγάλο pARTy, την Παρασκευή 21/12, στο Upstair (Πλατεία Θεάτρου 6-8, 7ος όροφος), στις 22:30!

Μετά από δύο μεγάλα θεματικά events στην Αθήνα (Protection & Destination) και μία συνδυαστική έκθεση στην Πάτρα που φιλοξένησαν συνολικά 40 νέους καλλιτέχνες, αυτό που ξεκίνησε σαν όνειρο μετά από ένα κυριακάτικο τραπέζι ένα χρόνο πριν, πλέον «μεγαλώνει» και σβήνει το
1ο του κερί!

Στο γενέθλιο pARTy του dogmaRT, οι καλλιτέχνες μας ξαναβρίσκονται όλοι μαζί, «προσφέροντάς» μας κάτι που εκφράζει μια προσωπική τους 1η επέτειο. Αντικείμενα, φωτογραφίες, κατασκευές, κείμενα, συνδεδεμένα με τον αριθμό 1, εκτίθενται ως δώρο στο νέο δόγμα!

Το soundtrack της βραδιάς θα επιμεληθούν οι ΙΟΝ, Transmittin Emotions LTD, Jimmy Jib, K-AR.

Σας περιμένουμε όλους εκεί με το καλύτερο σας mood !!!

EFI PANAGIOTOPOULOU
CHRISTOS DIMOLIKAS
SONNAB.C
NIKOS KORAVOS
KLEOPATRA
NICO (DERAPAGE)
APHRODITI IOANNOU
COMPRESSIVE HUMANS
MICHAEL GANDY
EFI + CHRISTOS + ATHINA
TSOUPZIGGY
DIMITRIS ROUTIS
JENNY T
IRMA LA DOUCE
MITSI
PANOS GIAKAS
TWO TIMES L
HAGAR
IOS-V
PAVLOS ILIADIS
ELTSOU
TRANSMITTIN EMOTIONS LTD
JIMMY JIB
MAPHIA
DENIS
JOTZU
YIANNIS
HAAS
PAM MORRISON
SUGAHTANK
LEDA
BENC’
ANDREAS ROZOS
JUAN
IRINI GLINI
SER
CANDYBLUE
VICKY-S
CYBORG DERMIES
MOKA

Ετικέτες

13.12.07

ΚαΤεχάΚη 54




Συμμετέχοντες καλλιτέχνες:

Creber Frank, Weston Billy, Αγγελίογλου Ιάνθη, Αθανασάκη Τζούλη,
Αλεξόπουλος Πύρρος, ΓεωργιάδηΙωάννα, Γκότσης Παύλος,
Δημητρίου Αννα,ΔούμαΘαλασσινή,Ευθυμίου Τζίμης,Ζανέτου Μαριάντζελα,
Ζαρκάδα Μαρίλη,Θωμοπούλου Αντωνία, Καραμούζη Ευγενία,
Καραμούζη Ράνια, Κολλαΐτη Χαρά, Κορκού Αγγελική,Κοψίδου Σοφία,
Λιλικάκης Κοσμάς, Μακρή Φωτεινή,Μαραγκάκη Εύα, Μουσιού Κατερίνα,
Μούσουλη Λίτσα, ΜπίνηΕλένη, Μπόλτσης Λάμπρος, Νιόλης Γρηγόρης,
ΟρφανούΣωτηρία, Παραουλάκη Αθηνά, Πολυχρονάτου Ελένη,
Προδρομίδου Έλενα,Προύζου Μάρη,Ραυτόπουλος Θοδωρής,Σατόγλου Παύλος,
Σκυργιάννη Έρη, Σοφρά Βασιλική,Τζίνη Αλεξία,Τουρμούζη Γεωργία,
Τσακίρης Σπύρος,Τσούτσουρα Καλλιόπη, Ψωμάς Ανδρόνικος (Andro)


13.11.07

Έκθεση ζωγραφικής MoKa












Ετικέτες

19.10.07

Sigur Ros - Glósóli

δεν καταλαβαινω τις λεξεις σου.........................................μα δεν εχει σημασια.....................................αφου η μουσικη τους με κανει και πεταω

Ετικέτες

12.10.07

Η θλίψη

έχει καμιά φορά και η θλίψη τη γοητεία της...
ειδικά όταν την πας κομμωτήριο η της αλλάζεις χτένισμα
έχει ομορφιά , δε μπορείς να πάρεις το βλέμμα σου από πάνω της
έχει και μυστήριο, ενώ ψάχνεις να βρεις τους λόγους της...
έχει την αίσθηση του ανικανοποίητου, για όσα δεν έκανες η δεν είπες
είναι τρυφερή, σε κάνει να θες να χαρίσεις μια αγκαλιά σε αυτόν που την κουβαλάει
κάπου κάπου γίνεται προκλητική , καλεί το χάδι και την επαφή
είναι ανθρώπινη, σου θυμίζει πως είσαι πάνω απ’όλα άνθρωπος
είναι ρομαντική, σε βάζει να παρατηρείς τα σύννεφα και τα χρώματα του ουρανού
είναι δημιουργική, σε πιάνει μανία να την εκφράσεις, με λέξεις η με χρώματα
έχει αξία, την κρατάς μέσα σου σαν πολύτιμο θησαυρό και τη φανερώνεις μόνο σε ανθρώπους που μπορούν να την εκτιμήσουν..
είναι δυναμική, σε ωθεί να κάνεις πράγματα που δεν θα τολμούσες χωρίς αυτήν
τη χαρακτηρίζει κοινωνικότητα , μαζεύει γύρω της μια παρέα από ένα σωρό αλλά συναισθήματα
έχει ζωντάνια , σε βγάζει από το συναισθηματικό κώμα που σου προκαλεί ο εγωισμός
είναι διδακτική , σε βάζει στη διαδικασία να την κατανοήσεις και διορθώσεις τα λάθη που σου την προκάλεσαν
είναι ταξιδιάρα, έρχεται και φεύγει χωρίς προειδοποίηση και με ελάχιστες αποσκευές
έχει αισιοδοξία,
αλήθεια, έχει…
γιατί ξέρεις πως μετά από αυτήν έρχεται η χαρά , αργά η γρήγορα…

Ετικέτες

11.10.07

Björk & PJ Harvey- Satisfaction

Ετικέτες

9.10.07

Tool - Schism

Ετικέτες

Μια φορά κι έναν καιρό…


ήρθα στ’ονειρο σου και χτύπαγα καμπανάκια με ηλιοτρόπια για να σε ξυπνήσω
Και η γύρη τους σκόρπιζε πάνω σου και σ’εβαψε με το χρώμα του ήλιου, αυτό το χρώμα σου έδωσα.
Κι εσύ διάβαζες τις σκέψεις μου και τελείωνες τις φράσεις που δεν πρόλαβα η που ξέχασα
Και πίστευες σ’εμενα κι εγώ γινόμουν καλύτερη μόνο για σου αποδείξω πως έχεις δίκιο
Είχα μια αγκαλιά ανοιχτή, να σε χωράει τις κρύες και μουντές ημέρες του χειμώνα
Ήμουν ερωμένη και όχι επίσημη αγαπημένη και τα βραδυα συναντιόμασταν σαν παράνομο ζευγάρι και μεθάγαμε με τα πικρά μας οινο-πνεύματα
Ήθελα να είμαι εκεί την κρίσιμη στιγμή , εκείνη που φοβάσαι πως θα γραφτεί το τέλος, για ν’ ανατρέψω τα λάθη της μοίρας και να σβήσω την αγωνία σου μια για πάντα
Να κλέβω τα τραγούδια που ακούς και να τα κάνω μουσικό χαλί για τις ώρες που θα είμαι μακριά σου
και να ζωγραφίσω με τα πιο έντονα χρώματα τις ανασφάλειες σου για να σου δείξω την ομορφιά που κατάφερα να δω μέσα τους
Να με αφήσεις ξαφνικά να δω τα μάτια σου κι εγώ να φωτίζω σαν τη σελήνη τα βράδια του Αυγούστου σ’ένα μαγικό νησί σ’ένα εξωτικό μπαλκόνι
Να χορεύω μόνο για σένα νύχτα γυμνή στο δάσος που βασιλεύεις ώσπου σαν Πάνας να με αρπάζεις και να γίνομαι εκούσια θυσία στις κρυφές τελετές σου
και ν’ ακολουθώ υπνωτισμένη τις οδηγίες σου νιώθοντας πως τελειώνω εκεί,
πως δεν υπάρχει αύριο.
Και το αύριο να είναι εκεί σαν ξημερώνει
να σου φέρνω πρωινό στο κρεβάτι κι εσύ να μη θες
να πέφτω πάνω σου και να παλεύουμε ώσπου να σε νιώθω μέσα μου πάλι
και πάλι…
Να ταξιδεύουμε σ’ άγνωστα μέρη στο χάρτη και στο νου ακολουθώντας μόνο τα σημάδια
και σαν πέφτουμε σε φουρτούνα να είσαι ο καπετάνιος κι εγώ η πυξίδα σου
Ήθελα ν’ αγαπήσω μαζί σου τα βουνά που ποτέ δε μου άρεσαν
μέσα από τις ιστορίες του παππού
Και να γυρίσουμε μαζί σ’αυτόν όταν θα είμαστε έτοιμοι ν’ακουσουμε τη συνέχεια
Ήθελα να είμαι αρχιτέκτονας στα όνειρα που κάνεις με ανοιχτά τα μάτια και τα σχέδιά σου να κανω έργο μου για να σου δείξω πως όλα γίνονται
Να μου κάνεις μούτρα κι όταν εγώ θυμώνω, να με φιλάς και να ξεχνάω πως με λένε
Κι όταν πεισμώνω και θέλω εκδίκηση, να παίζουμε μαξιλαροπόλεμο σαν φίλοι παιδικοί κάθε που θα’ναι Κυριακή
Ήθελα μαζί σου να μάθω να δείχνω την αγάπη που κρύβω μέσα μου και ξεχειλίζει μα εγώ τη μαζεύω όπως όπως γιατί έτσι μου έμαθαν να κάνω και αυτό με πνίγει
Να μπορώ να κλαίω μπροστά σου για τις πληγές που κρύβω κάτω από το φρέσκο δέρμα αντί να ντρέπομαι κι αυτή η ντροπή να με παγώνει και να μου αλλάζει μορφή γιατί η ουσία δεν αλλάζει όσες εικόνες και να πάρει
Κι όταν θα βλέπεις τα σκοτάδια μου να μη μ’αφηνεις, να μου δίνεις ένα καθρέφτη στο χέρι και να με βάζεις να κοιταχτώ. Κι αν θα βλέπω τα δικά σου , σου υπόσχομαι δε θα θυμώνω , θα παίρνω το βιβλίο θα σου διαβάζω παραμύθια από τις Χίλιες Και Μια Νύχτες, ένα κάθε βράδυ για να μη με σκοτώσεις.
Κι όταν το βιβλίο τελειώσει , τότε πια θα ξέρουμε και οι δυο τι είμαστε ο ένας για τον άλλο και τίποτα δε θα μας τρομάζει.

Μια φορά κι έναν καιρό…

Ετικέτες

7.10.07

I'm Not A Perfect Circle

I’m not a perfect circle only half
I wander seeking for my other
Not perfect at all, I make mistakes such
I even once turned the wrong way, how could the pieces match?

I’m not a perfect circle how can I
enclose my truth within the boundaries of a fine shape?
So I lose it quite often , I stop and pick it up
Sometimes I need help just to find it
---
Some tried to cure my curve insanity
They put me in a procrustean bed
to straighten my line

Some tried to use my circular symbol
for their dark ceremonies
to cast spells

Follow me clockwise on my ring made of light
My path is one of love let me show u I’m right
Or I’ll bend every time that you put me in pain
and return to my incomplete circle in vain

Accept my imperfection
and receive my infinite devotion
Believe in my powers
to complete the rite

I don’t lie to myself anymore
I don’t cry for my flaws for I know
Round is my completion and my moves unpredictable
---
I’m not a perfect circle but now I can see
Faith will lead me to the shape I am to be
My feeling is too strange to describe and accept
Don’t judge and convict me by the first false step

I’m not a perfect circle, not perfect at all
Call me my real name uncover the veil
I’m not a perfect circle, not perfect at all
Don’t let me disappear by eating my tail

Ετικέτες

who's online